Afgelopen zaterdag stond er voor Dames 3 wederom een topper op het programma. Nadat we ons mochten baden in het ‘warme’ welkom van een lokale Zwollenaar die, naar we de indruk kregen, het lichtelijk oneens was met de door ons gekozen parkeer positie, stond binnen het thuis nog ongeslagen CSV DS4 op ons te wachten. Oef, de oranje vloer met tig verschillende kleuren belijning, voegde niet heel veel warmte toe aan de nogal sfeerloze ambiance. Het was maar goed dat er weer massaal Flash supporters op kwamen dagen, want het thuispubliek weet de toegang tot de tribune nou niet bepaald te vinden.
Maar goed nadat we de scheidsrechter, onder het mom nee, euh, in het kader! Ja dat was het, in het kader van de week van de scheidsrechter, vooraf alvast omkochten, betraden de volgende 6 speelsters het veld;
Marcha op de ballenwipperpositie, Iris en Anouk mochten de ballen links en Daphne rechts bij de antenne afmaken, Maxine en Anne-Karlijn namen het midden voor hun rekening en Lieke liberoteerde de ballen weer richting Marcha.
Mooi, “Dames zijn we er klaar voor? Of ze er klaar voor waren? En of ze er klaar voor waren! Als een bliksem schichten de dames door de Zwolse luchten. Met een enorme servicedruk, perfecte passes, loepzuiver setups knetterharde aanvallen en killingblocks van Annie en Max denderden we over het om hun moeder roepende CSV heen. Hoogtepunt was de pancake van onze moederoverste, waaruit vervolgens ook nog gescoord werd. En in een wereldrecordtijd, voor Dames teams in de Nederlandse competitie in de regio Noord in de eerste klasse in poule D, stond er 9-25 op het scorebord.
Dat smaakt naar meer en we besluiten om in dezelfde samenstelling er een kort middagje van te maken. Dezelfde 6 mochten het feestje in de tweede set voortzetten. Maar dat liep even wat anders, door een net wat mindere servicedruk van onze kant en een net wat hogere servicedruk van CSV zijde liepen we in no-time tegen een achterstand van 5 punten aan te kijken. Gelukkig wisten we ons in het middelste deel van de set weer wat te herstellen, maar we kwamen er telkens net niet bij. In een uiterste poging het tij te keren pasten we nog een dubbele wissel toe, maar het was al te laat en CSV sloot deze set winnend met 25-18 af.
Gelukkig beschikken we (het vrouwelijke gedeelte dan) over een goed incasseringsvermogen en het team over de ruime mogelijkheid om even een shortbreak te nemen. En zo besloot de alom (of al on-?) wetende coach om het wippen der ballen eens door Lisa te laten doen, Daphne door te schuiven naar de passerloper plek van Anouk en Linda de diagonaal te laten bevrouwen. Deze set ging niet als vanzelf maar door simpelweg keihard te werken en een laatste zetje door Anouk op de plek van Linda werd de derde set met 16-25 gewonnen.
Een gewaarschuwd mens telt voor twee en een gewaarschuwd dames 3 telt voor 6. We stonden weer aan de kant waar vandaag tot nu toe alle sets verloren zijn gegaan. Lieke zet de dames op scherp, Marcha dicteert de opstelling 1 rotatie terug en we gaan verder zoals we set 3 geëindigd zijn. De set begint gelijk opgaand tot aan de 10-10, daar besluiten we om de routine van Marcha weer in te zetten. En dat werkt, we bouwen ineens een voorsprong op van een punt of 5 en lopen uit naar 15-20. Niks aan het handje zou je denken, maar dan ineens stokt het 15-20, 16-20, 17-20, 18-20, 19-20, we scoren niet meer, time-outs brengen geen soelaas. Wat te doen? Wat te doen? De coach wisselt een blik met Linda, Linda knikt en komt er in voor Iris. Het is een gok maar hoe ze het doet, doet ze het, Linda zet ons weer op het goede spoor. We gaan naar 21-21, 22-22, 23-23. En dan wordt, onder grote dank, Linda op de rechtsachter weer door Iris afgelost. En beide teams knokken onverminderd door, 24-24, 25-25 en dan vinden de dames van 3 het genoeg en trekken de laatste 2 punten naar zich toe, 25-27! Wat een zinderende wedstrijd! Alles zat er in, spanning, emoties, maar oh wat smaakt de overwinning dan zoeter dan zoet. We hebben nu 2 weken verlof van de Nevobo en mogen op 2 November weer aantreden in en tegen Dalen, 9 November in en tegen Wythmen daar zijn jullie allemaal ook van harte welkom, maar 16 November kunnen we echt alle steun gebruiken als we thuis aan mogen treden tegen de huidige nummer twee VCZ.